زمینه و هدف: دیابت شایعترین عارضه طبی در حاملگی است. در آغاز قرن بیستم زنان مبتلا به دیابت اکثرا نابارور بودند و افراد معدودی که حامله می شدند، پیش آگهی وخیمی داشتند. مرگ مادر یک تهدید واقعی بود. این مطالعه به منظور مقایسه عوارض مادری و جنینی در مادران حامله مبتلا به دیابت انجام شد. روش و بررسی: در این مطالعه مقطعی، کلیه خانمهای باردار که از ابتدای سال 1380 تا پایان سال 1383 به طور منظم جهت ویزیت پره ناتال به مطب مراجعه کردند، مورد مطالعه قرار گرفتند. FBS در ابتدای حاملگی و در هفته 28-32 مجددا کنترل شد. FBS بالاتر از 95 غیر طبیعی تلقی گردید. بیماران به دو گروه مورد (دیابتی) و شاهد (غیر دیابتی) تقسیم شدند؛ اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون نسبت شانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: در مجموع 502 نفر مورد بررسی قرار گرفتند، حداقل سن این افراد 17 سال و حداکثر سن 43 سال بود؛ میانگین سنی بیماران در گروه مورد ± 4.9 31.6 و در گروه شاهد 4.2 ± 29.2 سال بود. 3.6% از این افراد مبتلا به دیابت بودند (78% دیابت حاملگی، 22% دیابت آشکار). متوسط تعداد حاملگی ها 2.2 در گروه شاهد و 3.3 در گروه مورد بود. ارتباط معنی داری بین دیابت و نازایی(P<0.05) (15.78-1.51 CI، (OR=4.5 و افزایش تعداد سزارین(OR=10.33 ،CI 3.48-30.65) ( P<0.001)  وجود داشت. هیچ مورد مرگ مادر و جنین مشاهده نشد. نتیجه گیری: گرچه دیابت شایعترین عارضه طبی در حاملگی است ولی با کنترل دقیق مادر و جنین می توان عوارض مادری و جنین را به طور چشمگیری کاهش داد.  

سابقه و هدف: با پیشرفت روشهای کمک باروری، فراوانی حامگلی های دو قلویی و چند قلویی بطور چشمگیری افزایش یافته است که این افزایش با عوارض، مرگ و میر جنینی و مادری نیز همراه می باشد. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی عوارض حاملگی دو قلویی و مقایسه آن با حاملگی تک قلویی انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه به روش آینده نگر در 108 مورد حاملگی دوقلو (مورد) و 201 مورد حاملگی تک قلویی (شاهد) که در طی سالهای 82-80 به زایشگاه بیمارستان یحیی نژاد بابل مراجعه نموده بودند انجام شد. اطلاعات مربوط به بیماران در پرسشنامه ای ثبت شد و میزان عوارض در دو گروه با آزمونهای t-test، Fisher's exact مقایسه شدند.یافته ها: فراوانی حاملگی دو قلویی 1.4% بود. زایمان قبل از موعد در 60.2% حاملگی دو قلویی و 2.7% حاملگی تک قلویی مشاهده شد (P<0.05). وزن کم حین تولد و تاخیر رشد داخل رحمی بترتیب در 45.8% و 38.4% حاملگی دو قلویی و 7.5% و 10% حاملگی تک قلویی مشاهده شد (در هر دو مورد P<0.05). دکولمان جفت و جفت سرراهی، پره اکلامپسی، آنومالی جنینی و مرگ جنینی در دو گروه، اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که عوارض جنینی مانند زایمان زودرس، تاخیر رشد داخل رحمی و وزن کم حین تولد در حاملگی دوقلویی بیشتر از حاملگی تک قلویی می باشد. از آنجاییکه این موارد در حاملگی دوقلویی سبب مورتالیتی و موربیدیتی می باشد بایستی با مراقبت ویژه میزان عوارض را کاهش دهیم.

مقدمه: از روش های مورد استفاده در جهت کاهش آمار روزافزون سزارین، استفاده از زایمان طبیعی بعد از سزارین است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عوارض مادری و جنینی در افرادی که زایمان طبیعی موفق بعد از سزارین داشتند، انجام شد. روش کار: این مطالعه گذشته نگر بر روی 160 زن متقاضی زایمان واژینال بعد از یک نوبت سزارین با برش عرضی بر روی رحم در فاصله سال های 97-1395 در بیمارستان ام البنین (س) مشهد انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با زایمان بیماران و همچنین اطلاعات مربوط به نوزادان از پرونده بیماران جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، کای اسکوئر و تی تست انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از 160 بیمار، 141 نفر (12/88%) موفق به زایمان طبیعی شده و در 19 نفر (88/11%) سزارین انجام شد. دو گروه موفقیت و شکست زایمان طبیعی بعد از سزارین، از نظر میانگین سن مادر (18/0=p)، متوسط توده بدنی (07/0=p)، متوسط سن حاملگی (15/0=p) و فاصله از سزارین قبلی (07/0=p) تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. بیشاب اسکور کمتر از 6 در گروه شکست نسبت به گروه موفقیت به طور معناداری بیشتر بود (02/0=p). در گروه شکست، خونریزی بعد از زایمان (03/0=p) و بستری نوزاد در بخش مراقبت های ویژه (001/0>p) به طور معناداری بیشتر بود. نتیجه گیری: زایمان طبیعی بعد از سزارین، یک روش زایمانی مناسب و بی خطر بوده و سبب کاهش خطرات مادری و جنینی ناشی از سزارین تکراری می گردد.

مقدمه: با توجه به استفاده از آب گرم به عنوان روشی برای کاهش درد زایمان و با توجه به وجود تردیدهایی در خصوص عوارض احتمالی زایمان در آب، مطالعه حاضر با هدف بررسی عوارض مادری- جنینی و نوزادی زایمان در آب در مقایسه با زایمان معمولی انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1388-1387 بر روی 200 زن باردار در بیمارستان ام البنین (س) مشهد انجام شد. افراد در دو گروه 100 نفری زایمان به روش معمولی و زایمان در آب قرار گرفتند. در گروه زایمان در آب، مادر اجازه تحرک آزادانه داشت و از نظر مصرف مایعات محدودیتی نداشت و در گروه زایمان به روش معمولی، زایمان به سبک معمول زایشگاه انجام می شد. طول مدت زایمان، میزان سزارین، میزان خونریزی پس از زایمان، میزان عفونت مادری و نوزادی طی یک هفته اول پس از زایمان و نیز آپگار اولیه نوزادی، عفونت چشم نوزادی و میزان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان در دو گروه مقایسه شد. در نهایت 88 نفر در گروه زایمان معمولی و 83 نفر در گروه زایمان در آب باقی ماندند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 14) و آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، کای اسکوئر و تی دانشجویی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: دو گروه از نظر میانگین طول مدت مرحله اول (p=0.344)، دوم (p=0.372) و سوم (p=0.523) زایمان اختلاف معناداری نداشتند. میزان سزارین در گروه زایمان به روش معمولی، به طور معناداری بالاتر از گروه زایمان در آب بود (p=0.018). آپگار دقیقه اول (p=0.026) و پنجم (p£0.001) نوزادان در گروه زایمان در آب، به طور معناداری بهتر از گروه زایمان به روش معمولی بود. دو گروه از نظر سایر متغیرها تفاوتی نداشتند.نتیجه گیری: زایمان در آب، به دلیل کاهش درد و کاهش مداخلات پزشکی و همچنین به دلیل عدم تاثیر سوء بر روی نوزاد، می تواند جایگزین مناسبی برای زایمان به روش متداول باشد.

مقدمه: بی شک چاقی خطری برای مادر باردار و جنین وی محسوب می شود. چاقی مادر یکی از مهم ترین خطرات مرتبط با مرگ و میر مادر و جنین می باشد که با طیف وسیعی از مشکلات طبی همراه است. هدف از این تحقیق، تعیین شیوع عوارض مادری، جنینی و نوزادی در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی منتخب شیراز است.روش کار: این مطالعه توصیفی بر روی 890 زن زایمان کرده که در بیمارستان های زینبیه و حافظ شیراز بستری بودند، انجام شد. افراد بر اساس شاخص توده بدنی قبل از بارداری به دو گروه تقسیم شدند، گروه اول با وزن طبیعی (شاخص توده بدنی 25- 19.8) و گروه دوم دارای وزن غیرطبیعی بودند (شاخص توده بدنی بیش از 25). افراد از جهت متغیرهایی نظیر سن، تعداد بارداری ها، مشکلات دوران بارداری، زایمان و عوارض نوزادی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سن افراد 26.9±5.39 سال بود. 608 نفر (%68.3) دارای شاخص توده بدنی طبیعی و 282 نفر (%31.7) دارای شاخص توده بدنی غیرطبیعی بودند. بیشترین مشکل دوران بارداری کمر درد بود (%25.4). شیوع کمر درد، قندخون بالا، فشارخون بالا، القای زایمان، خونریزی بعد از زایمان و عفونت بعد از زایمان، مدت بستری در بیمارستان، آپنه نوزادی و سزارین در گروه دارای وزن غیرطبیعی بیشتر از گروه دارای وزن طبیعی بود که اختلاف این متغیرها بین دو گروه معنی دار بود (p<0.05). بیشترین نسبت شانس مربوط به عفونت بعد از زایمان بود که احتمال ایجاد عفونت بعد از زایمان در افراد دارای وزن غیرطبیعی (378- 85.5) 179.8 برابر افراد دارای وزن طبیعی بود.نتیجه گیری: چاقی ریسک فاکتور مهمی در زنان باردار است که با نتایج نامطلوب مادری، جنینی و نوزادی همراه است.

مقدمه اکلامپسی، به تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه در زن باردار با پره اکلامپسی گفته می شود و یکی از علل اصلی مرگ و میر مادری و جنینی در سراسر جهان محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوارض مادری و جنینی در حاملگی های همراه با اکلامپسی در بیمارستان قایم مشهد انجام شد. روش کار در این مطالعه مقطعی تمامی بیماران با تشخیص اکلامپسی که در طی خرداد 1397 تا خرداد 1399 در بیمارستان قایم بستری شدند، وارد مطالعه شدند. عوارض مادری و جنینی بررسی شد. برای تمامی بیماران توسط پژوهشگر چک لیستی شامل اطلاعات و سابقه بیماری های زمینه ای و جراحی و مامایی و عوارض مادری و نوزادی تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) انجام شد. یافته ها در این مطالعه 51 بیمار اکلامپسی مورد بررسی قرار گرفت. درصد فراوانی اکلامپسی در بیمارستان قایم 45/0% بود. اکلامپسی قبل از زایمان (7/66%) بیشتر از حین و پس از زایمان بود. عوارض مادری شامل افزایش میزان سزارین (70%)، خونریزی بعد از زایمان (96/1%)، اختلالات کبدی (96/1%)، سندرم PRES (7/13%)، سندرم HELLP (8/9%)، DIC (96/1%)، کنده شدن زودرس جفت (9/3%) و ادم ریه (96/1%) و عوارض جنینی به ترتیب مربوط به آپگار پایین (1/43%)، وزن پایین هنگام تولد (1/41%)، بستری در NICU (3/33%)، زایمان زودرس (4/25%)، اختلال رشد داخل رحمی (6/19%) و مرگ ومیر جنین و نوزاد (5/27%) بود که 4 مورد مرده به دنیا آمده و 10 مورد مرگ تا 7 روز بعد از تولد بود. مرگ مادر در این مطالعه وجود نداشت. نتیجه گیری عوارض مادری به ترتیب فراوانی شامل: حاملگی پره ترم، سزارین به علت دکولمان یا تاخیر رشد داخل رحمی، سندرم HELLP، بستری در ICU و مرگ مادر و عوارض جنینی به ترتیب فراوانی شامل: زایمان زودرس، تاخیر رشد داخل رحمی جنین، بستری در NICU و مرگ داخل رحمی جنین بود.

یکی از علل مرگ و میر و ابتلا در مادر و جنین افزایش فشار خون در دوران بارداری است. شایع ترین نوع این اختلال پره اکلامپسی است که 5 تا 8 درصد کل بارداری ها را شامل شده و عوارض زیادی برای مادر و جنین دارد. پژوهش حاضر به منظور تعیین شیوع پره اکلامپسی و عوارض مادری و جنینی آن در زنان مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج انجام شده است. در این مطالعه زنان بارداری که در مقطع اجرای پژوهش جهت زایمان و ختم حاملگی به زایشگاه مزبور که تنها زایشگاه شهرستان بویراحمد می باشد، مراجعه نموده و پذیرش شده بودند. تا تکمیل حجم نمونه مورد نظر (1000 نفر) انتخاب گردیده و جهت تعیین ابتلا به پره اکلامپسی، عوارض و علل خطر آن از طریق انجام مصاحبه، معاینات فیزیکی و آزمایشات لازم، مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها در پرسشنامه که شامل سوالات مربوط به برخی مشخصات دموگرافیک و عوامل خطر پره اکلامپسی بود و برگه مشاهده که حاوی نتایج معاینات فیزیکی، آزمایشات لازم و علائم بالینی پره اکلامپسی بود، ثبت گردید و سپس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که شیوع پره اکلامپسی در واحدهای پژوهش 5.4 درصد بود. عوارض آماری و جنین مشاهده شده که در مبتلایان به پره اکلامپسی در مقایسه با سایرین از نظر آماری از تفاوت قابل توجهی برخوردار بود، جدا شدن زود رس جفت (14.8 درصد)، سزارین (29.6 درصد)، اکلامپسی (9.2 درصد)، زایمان زودرس (30.2 درصد)، کم وزنی نوزاد حین تولد (23.5 درصد)، مرده زایی (11.1 درصد)، افت ضربان قلب جنین (27.8 درصد) و آپگار زیر هفت نوزاد (22.2 درصد) بود (P<0.0001). سن مادر، ابتلا به دیابت، سابقه پره اکلامپسی از عوامل خطر پره اکلامپسی در این پژوهش است که از اهمیت قابل توجه آماری برخوردار بود. از نتایج پژوهش چنین بر می آید که شیوع پره اکلامپسی در این شهر در محدوده آمار و ارقام ارائه شده از این اختلال در سایر نقاط دنیا می باشد. عوارض مادری و جنینی آن نیز از فراوانی قابل توجهی برخوردار است. لذا پیشنهاد می شود که با افزایش کیفیت مراقبت های دوران بارداری در تشخیص سریع تر و پیشگیری از عوارض آن تلاش گردد.

یکی از علل مرگ و میر مادر و جنین افزایش فشار خون در دوران بارداری است. شایع ترین نوع این اختلال پره اکلامپسی است که 5 تا 8 درصد کل بارداریها را شامل شده و عوارض زیادی برای مادر و جنین دارد. پژوهش حاضر به منظور تعیین شیوع پره اکلامپسی و عوارض مادری و جنینی آن در زنان مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج انجام شده است. در این مطالعه زنان بارداری که در مقطع اجرای پژوهش برای زایمان و ختم حاملگی به زایشگاه مزبور مراجعه نموده و پذیرش شده بودند تا تکمیل حجم نمونه مورد نظر (1000 نفر) انتخاب گردیده و جهت تعیین ابتلا به پره اکلامپسی، عوارض و عوامل خطر آن از طریق انجام مصاحبه، معاینات فیزیکی و آزمایشات لازم، مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها در پرسشنامه و برگه مشاهده ثبت گردید و سپس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که شیوع پره اکلامپسی در واحدهای پژوهش 5.4 درصد بود. عوارض مادری و جنینی مشاهده شده در مبتلایان به پره اکلامپسی در مقایسه با سایرین از نظر آماری معنی دار بود که شامل جداشدن زودرس جفت (14.8 درصد)، سزارین (29.6 درصد)، اکلامپسی (9.2 درصد)، زایمان زودرس (30.2 درصد)، کم وزنی نوزاد حین تولد (23.5درصد)، مرده زایی (11.1 درصد)، افت جریان قلب جنین (27.8 درصد) و آپگار زیر هفت نوزاد (22.2 درصد) بود (P<.0001).سن بالای 35 سال مادر، ابتلا به دیابت، سابقه پره اکلامپسی از عوارض خطر پره اکلامپسی در این پژوهش بود.از نتایج پژوهش چنین بر می آید که شیوع پره اکلامپسی در این شهر در محدوده آمار و ارقام ارایه شده از این اختلال در سایر نقاط دنیا می باشد. عوارض مادری و جنینی آن نیز از فراوانی قابل توجهی برخوردار است. لذا پیشنهاد می شود با افزایش کیفیت مراقبتهای دوران بارداری در تشخیص سریعتر و پیشگیری از عوارض آن تلاش گردد.